شوری خاک درختان زیتون
طبق بررسی ها مناطق زیتون خیز به دلیل تغییرات اقلیمی در جهان، منطقه، کشور و کاهش سفرهای آب زیرزمینی به سمت شوری پیش می روند از اینرو باید برای تغییر کشت اقدام کرد.
زیتون گیاهی است كه با خاک‌های مختلف ساگازی داشته و در مقایسه با بیشتر درختان میوه تحمل بیشتری نسبت به میزان بالای نمک موجود در خاک و نیز خاک‌های با درجه حاصلخیزی كم دارد.
بهترین خاک، خاک لومی عمیق با زهكشی خوب و تهویه مناسب برای كاشت این میوه است.
خاک‌های آهكی برای كاشت زیتون ترجیح داده می‌شوند و بهترین محدوده pH برای این میوه بین 2/6 تا 8 است.
یکی از راه های مقابله با شوری اراضی، شناسایی و کاشت رقم های سازگار و مقاوم به شوری است، با این هدف محققان ایستگاه تحقیقات زیتون رودبار دو گونه مقاوم به شوری با نام‌های ” آربکین ” و ” کرونائیکی ” را به باغداران معرفی کرده‌اند.
ما را در اینستاگرام دنبال کنید: 
zeytoonchi
قسمت اول: مکانیزم اثر
در شرایط شور علی‌رغم جذب آب، گیاه با کمبود آب و تشنگی فیزیولوژیکی مواجه می شود.
ویژگی های محیط شور با فعالیت اندک یون های غذایی، نسبت زیاد سدیم به کلسیم، سدیم به پتاسیم، و کلر به نیترات، ناهنجاری های تغذیه ای و کاهش رشد و کیفیت محصول مشخص می شود.
در شرایط شور غلظت سدیم و کلر معمولا بیشتر از غلظت عناصر غذایی پر مصرف و کم مصرف مثل روی، اهن، مس و منگنز می باشد..
محیط شور قابلیت استفاده از عناصر غذایی و جذب آن ها توسط گیاه را تحت تاثیر قرار می دهد.
در زیتون جذب ازت، فسفر، پتاسیم و روی تحت تنش شوری به شدت کاهش می یابد.
قسمت دوم:اثر بر رشد و فیزیولوژی درختان زیتون
شاخص های رشد گیاه نظیر طول شاخساره ها، سطح کل برگ، طول ریشه، توانایی ریشه برای عمل به وظایف خود، تعداد برگ و وزن خشک گیاه با شوری متوسط و بالا کاهش می یابد.
همچنین هدایت روزنه ای و فتوسنتز زیتون با افزایش شوری تحت تاثیر قرار می گیرد.
اما این تاثیرات بستگی به طول مدت قرار گرفتن در معرض شوری و ارقام دارد و تحمل ارقام مختلف زیتون به شوری متفاوت است
کاهش رشد و عملکرد گیاه در شرایط شور در اثر کوتاه شدن عمر برگ ایجاد می شود.
راه های مقابله با شوری خاک
- در باغ‌هایی كه با آب شور آبیاری می‌شوند، بهتر است نیتروژن، فسفر و پتاسیم به صورت محلول‌پاشی نیز استفاده شوند و به همین منظور اوره، سولفات پتاسیم و منوآمونیوم فسفات هر یك با غلظت دو درصد به كار برده شود.
- در برخی شرایط وجود لایه‌های سخت و متراكم در نیمرخ خاک مانع نفوذ آب می‌شود كه می‌توان با استفاده از شخم عمیق قبل از آبشویی باعث بهبود نفوذ پذیری خاك شد.
- زهكشی و آبشویی خاك ها را از دیگر روشهای مقابله با شوری خاك برشمرد و اضافه كردن آب مازاد بر نیاز آبی گیاه را موجب خارج شدن شوری از تجمع یافته در لایه های سطحی خاك عنوان كرد.
- كوتاه كردن فاصله بین آبیاری ها موجب می‌شود تا متوسط رطوبت خاك افزایش یابد و به این ترتیب غلظت نمك به حدی نخواهد رسید كه برای گیاه زیان آور باشد. قبل از آبیاری غلظت نمك حداكثر و بلافاصله پس از آبیاری غلظت آن در محلول خاك به حداقل خود می‌رسد.
منبع: سیمای کشاورزی رودبار
