عنوان مقاله: اثر تنش خشکي و کندکننده رشد سايکوسل بر رشد نهال هاي دو رقم زيتون
نویسندگان: معماري حميدرضا, تفضلي بندري عنايت اله, كامگارحقيقي علي اكبر*, حسن پور ابوالقاسم, يرمي نجمه
آدرس: * دانشکده کشاورزي، دانشگاه شيراز
چکیده:
پژوهش هاي زيادي در زمينه کاهش آثار سوء تنش خشکي و به دست آوردن ميزان رشد مناسب در شرايط کمبود آب صورت گرفته و کاربرد تنظيم کننده هاي رشد گياهي، يکي از روش هاي مهم مورد تحقيق بوده است. اين پژوهش به منظور بررسي تاثير سايکوسل (کندکننده رشد) بر رشد نهال هاي دو رقم روغني و شنگه زيتون در شرايط تنش خشکي صورت گرفت. آزمايش به صورت فاکتوريل در ، قالب طرح کاملا تصادفي با 6 تکرار به اجرا درآمد. تيمارها شامل رقم گياه در دو سطح (روغني و شنگه)، دور آبياري در چهار سطح (8، 6، 4 و 2 هفته اي) و مقدار سايکوسل در پنج سطح (صفر، 500، 1000، 2000 و 4000 ميليگرم در ليتر) بود. پارامترهاي اندازه گيري شده در آزمايش عبارت از: ميزان کلروفيل برگ، سطح برگ، ارتفاع گياه، قطر ساقه، نسبت وزن تر ريشه به شاخساره و نسبت وزن خشک ريشه به شاخساره بودند. نتايج نشان داد برهمکنش آثار تيمارهاي دور آبياري و سايکوسل بر ارتفاع نهال هاي زيتون معني دار نبود که احتمالا اين امر با واکنش ارقام زيتون و غلظت سايکوسل به کار رفته در ارتباط است. با وجود اينکه در هر دو رقم، تنش خشکي باعث کاهش تعداد برگ نهال ها شد، ولي در رقم شنگه کاربرد غلظت 500 ميليگرم در ليتر سايکوسل بر آثار سوء تنش خشکي غلبه کرد. کاربرد سايکوسل با غلظت 500 ميليگرم در دور آبياري 6 هفته در هر دو رقم موجب افزايش معنيدار ميزان کلروفيل برگ گرديد. در رقم روغني کاربرد سايکوسل موجب کاهش ميانگين سطح برگ شد، ولي در رقم شنگه موجب افزايش ميانگين سطح برگ در دور آبياري 6 هفته شد. در مجموع در هر دو رقم، بهترين نتايج کاهش آثار تنش خشکي در غلظت 500 ميليگرم در ليتر سايکوسل و دور آبياري شش هفته به دست آمد. به طور کلي نتايج به دست آمده نشان داد، علاوه بر پاسخ متفاوت ارقام، کاربرد غلظت هاي مختلف سايکوسل در هر دور آبياري نتايج متفاوتي را به دنبال داشته است.
