عنوان مقاله: اثر عصاره آبي و هيدروالکلي برگ زيتون (Olea europaea) بر اماستيگوت هاي ليشمانيا تروپيکاي حساس و مقاوم به گلوکانتيم در شرايط (In vitro)
نویسندگان: پورصفوي زهرا*, سيدطبايي سيدجواد, خيرانديش فرناز, محبعلي مهدي, كمالي نژاد محمد, وجديان رضوان
آدرس: * گروه انگل شناسي و قارچ شناسي، دانشکده پزشکي، دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي
ما را در اینستاگرام دنبال کنید: 
zeytoonchi
چکیده:
سابقه وهدف : باتوجه به اينکه درمان اصلي ليشمانيازيس، ترکيب هاي آنتي موآن مانند پنتوستام و گلوکانتيم است به همين دليل اين تحقيق به روش تجربي انجام شد. مقاومت دارويي بيماران به اين ترکيبات خصوصا در مناطق اندميک مشکل اصلي اين بيماري است، داروهاي با منشا گياهي مي توانند به مرور جايگزين مناسبي باشند. به همين دليل در پژوهش حاضر تاثير عصاره گياهي برگ درخت زيتون که از گياهان بومي کشور است، بر آماستيگوت هاي ليشمانيا تروپيکاي حساس و مقاوم به گلوکانتيم در شرايط آزمايشگاهي در سال 1394 بررسي شد.
روش بررسي: يک نمونه مقاوم به گلوکانتيم از دانشگاه علوم پزشکي تهران تهيه شد و ادامه کار در دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي کشت داخل سلولي انگل از ماکروفاژ هاي صفاق موش BALB/c انجام شد. در مرحله بعد اثر سايتو توکسيسيتي عصاره روي ماکروفاژ هاي سالم توسط تست MTT بررسي شد و غلظت هاي مناسب توسط محاسبه CC50 به دست آمد. کاهش رشد انگل در داخل ماکروفاژ و همچنين کاهش درصد ماکروفاژ هاي آلوده شده، سپس اثر عصاره آبي و هيدروالکلي برگ درخت زيتون بارنگ آميزي گيمسا تعيين و به اين وسيله ميزان رشد انگل در مقابل اين ترکيب هاي در حالت آبي و هيدروالکلي برگ درخت زيتون بارنگ آميزي گيمسا تعيين و به اين وسيله ميزان رشد انگل در مقابل اين ترکيب هاي در حالت In vitro مشخص شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي T test و ANOVA و آزمون توکي تجزيه و تحليل آماري شد.
يافته ها: نتايج حاصل از اين بررسي نشان دادکه ترکيب 5 ظرفيتي آنتي موآن (گلوکانتيم) باغلظت 25 ميکروگرم در ميلي ليتر به طور معناداري باعث کاهش تکثير داخل سلولي انگل ليشمانيا تروپيکاي حساس به دارو شد، اما روي نمونه مقاوم به گلوکانتيم تاثيري مشاهده نشد (p?0.05) عصاره آبي در غلظت 2.5 ميلي گرم در ميلي ليتر و عصاره هيدروالکلي برگ درخت زيتون در غلظت 25 ميکروگرم در ميلي ليتر در روز سوم باعث از بين بردن تمام آماستيگوت هاي ليشمانيا تروپيکاي حساس به گلوکانتيم درون ماکروفاژها شد.
نتيجه گيري: به نظر مي رسد اين عصاره در از بين بردن انگل ليشمانيا تروپيکاي حساس به گلوکانتيم درون ماکروفاژ و محيط کشت فعاليت ضد ليشمانيايي مطلوبي دارد. نتايج حاصله به احتمال بي تاثير بودن عصاره آبي و هيدرو الکلي برگ درخت زيتون روي انگل ليشمانيا تروپيکاي مقاوم به گلوکانتيم است. با اين حال استفاده از ساير مشتقات زيتون نيز به دليل اثر بخشي آن روي فرم حساس به دارو توصيه مي شود. با توجه به قابل دسترس بودن و هزينه پايين اين عصاره براي مطالعه هاي In vivo توصيه مي شود. همچنين آزمايش هاي بيشتري براي ارزيابي اين عصاره روي انگل ليشمانيا در مدل هاي حيواني و افراد داوطلب توصيه مي شود.
