عنوان مقاله: تاثير شوري بر جدايه هاي Verticillium dahliae و اثر آن بر ميزان بيماري پژمردگي ورتيسيليومي زيتون در باغ هاي استان گلستان
نویسندگان: طاهري عبدالحسين, صانعي سيدجواد, رهنما كامران, اخوت سيدمحمود, رضوي سيداسماعيل
آدرس:
ما را در اینستاگرام دنبال کنید: 
zeytoonchi
چکیده:
بررسي عکس العمل جدايه هاي V.dahliae در مقابل تغييرات شوري در محيط آب آگار نشان داد که حساسيت جدايه ها در مقابل دامنه شوري مورد مطالعه (0-40 گرم در ليتر) متفاوت بوده و جدايه هاي مربوط به خاک هايي باEC بالاتر تحمل بيشتري نسبت به شوري داشتند (P<0.05). تغيير حساسيت جدايه هاي حساس V.dahliae نسبت به شوري با انتقال پي در پي بر روي محيط واجد و فاقد NaCl نشان داد که پس از يازده بار، جدايه هايي با تحمل بيشتر به وجود مي آيند و بيانگر احتمال سازگاري سريع جدايه هاي بيمارگر با تغييرات شوري در محيط مي باشد. به منظور بررسي ارتباط بين جميعتVerticillium dahliae در خاک و هدايت الکتريکي خاک بر ميزان پژمردگي ورتيسيليومي زيتون در 44 باغ از استان گلستان، ميزان بيماري بر اساس شاخص 0-5 در تعداد درختان آلوده به ازاي کل درختان يادداشت برداري گرديد. در اين بررسي هدايت الکتريکي خاک و ميزان جميعت بيمارگر در خاک (به روش گذراندن محلول خاک از صافي و کشت در محيط الکل آب آگار) تعيين شد. نتايج آزمايش نشان داد که ميزان بيماري در محدوده 0.2 و 6.2 درصد و جمعيت V.dahliae بين 6 و 33 پروپاگال به ازاي گرم خاک خشک و هدايت الکتريکي بين 2.5 الي ۱۲ ميلي موس/سانتي متر متغير است. بر اين اساس ميزان همبستگي و رابطه تابعي سه متغير، ميزان بيماري (y)، هدايت الکتريکي (Ec) و تراکم قارچ در خاک (Ms) مدل Y=0.0247 – 0.28 Ec+0.163 MS با R2=0.66 برازش گرديد. همبستگي هاي بالاي جملات براي EC و MS به ترتيب -0.423 و 0.766 بر آورد شد که ارتباط معکوس و مستقيم فاکتورهاي مورد مطالعه را با ميزان بيماري در باغ ها نشان مي دهد.
